Op zes februari 2023 zag Samiye al vroeg in de ochtend op haar telefoon het nieuwsbericht over de aardbeving in Turkije. Ze las dat in Iskenderun een beving had plaatsgevonden vlakbij haar geboortestad Antakya. Ze schrok, nog niet wetende hoe groot de ellende werkelijk was. De echte paniek kwam pas twee uur later toen haar broer belde. ’Niet schrikken’, zei hij tegen haar. ‘Er is een zware aardbeving geweest in Antakya en onze moeder ligt onder het puin’. Niemand in het gebied was nog te bereiken, de stroom was uitgevallen. Samiye had geen idee hoe groot de schade was en hoe het met haar moeder ging. “Het was zo chaotisch, vreselijk.” Na vier dagen machteloos toekijken in Nederland besloot ze haar moeder op te halen. Het weerzien was zeer emotioneel. “Mijn moeder leek in één week tien jaar ouder geworden. Ze was bont en blauw. Ik zag pijn en verdriet in haar gezicht.” Twee dagen later is Samiye met haar broer naar Antakya gereden. De stad was één grote ravage. Haar oude buurt was zo goed als verdwenen en haar familiehuis volledig ingestort. “In 30 seconden raakten mijn ouders alles kwijt wat ze hadden opgebouwd. Zo triest.” TEXTSTUDIO sprak haar voor HRLM. (Foto’s: Christhilde Klein)
